Και εκεί που ετοιμάζεσαι να κατηφορίσεις προς το Fuzz το βραδάκι του Σαββάτου για να παρακολουθήσεις live την πιο θορυβώδη μπάντα του πλανήτη, στο τέλος του συνειδητοποιείς ότι τελικά δεν είδες μία αλλά δύο! Ποιά είναι η δεύτερη; Οι Bambara ντε!
Aνταπόκριση: Καλλιόπη Οικονόμου / Φωτογραφίες: Αθηνά Παπαγιάννη
Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή. Έχοντας χάσει και τις τρεις προηγούμενες εμφανίσεις της μπάντας του Oliver Ackermann αποφάσισα ότι αυτή τη φορά δεν υπήρχε περίπτωση να ξανακάνω το ίδιο λάθος. Φτάνοντας κατά τις εννιάμιση με πολλές προσδοκίες και χωρίς ωτασπιίδες (όπως είχαν φροντίσει να κατέχουν πολλοί από το κοινό) ο κόσμος είχε ήδη σιγά σιγά να συγκεντρώνεται.
Η έναρξη του live έγινε στις 10 όταν και βγήκαν στη σκηνή του Fuzz οι Νεοϋορκέζοι Bambara για τους οποίους πριν το live ούτε ήξερα τι είδος μουσικής έπαιζαν και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής ούτε τους είχα ακούσει ποτέ σαν όνομα στη ζωή μου. Μου πήρε περίπου 2 λεπτά όμως να καταλάβω πόσο μα πόσο αδικία είναι αυτό το συγκρότημα να μην είναι περισσότερο γνωστό τουλάχιστον στους λάτρεις της μουσικής. Μ’ έναν εκπληκτικό drummer με τελείως ωμό παίξιμο αλλά κανονκή killer machine και που δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο να χτυπάει μανιασμένα τα drums του. Στα 35 λεπτά που έπαιξαν κομμάτια από το πρώτο τους album έδειξαν εξαιρετικά δείγματα γραφής και πιστεύω ότι αν διορθώσουν 1-2 πραγματάκια σίγουρα μιλάμε για το next big thing στο χώρο.
Μισή σχεδόν ώρα μετά την αποχώρηση του support από τη σκηνή είχε έρθει η ώρα των έτερων Νεοϋορκέζων να βασανίσουν (με την καλή εννοια πάντα) τα αυτιά μας. Η έναρξη της εμφάνισης των Α Place To Bury Strangers τους έγινε με το “Don’t Go” και σχεδόν τη μία ώρα που κράτησε το σετ τους είδαμε έναν απίστευτα πορωτικό Ackermann να πετάει αρχικά την κιθάρα του και μετά από λίγη ώρα να την σπάει με μανία πάνω στη σκηνή και όλα αυτά κάτω από τα θεαματικά visuals που όλοι ξέρουμε πλέον ότι είναι αναπόσταστο κομμάτι των shows τους . Κορυφαία στιγμή της συναυλίας σίγουρα το “I Lived My Life to Stand in the Shadow of Your Heart” που εκτός του γεγονότος ότι αποτελεί προσωπική μου λατρεία συνδυάστηκε με μια τελείως απογειωτική παρουσίασή του επί σκηνής με τον Ackermann πραγματικά να δίνει τα ρέστα του πριν εξαφανιστεί μέσα στους καπνούς.
Τι μου έλειψε; Ίσως τo encore που όλοι περιμέναμε και τελικά δεν ήρθε ποτέ και για το τέλος μία μικρή παρατήρηση: θα ήθελα ο ηχολήπτης να δοκιμάσει λίγο ακόμα τις αντοχές της ακοής μου παίζοντας τους APTBS ακόμα πιο δυνατά. Σίγουρα θετικό το πρόσημο της βραδιάς και είμαι σίγουρη ότι δεν πρόκειται να περάσει και πολύ καιρός από την στιγμή που θα επισκεφτούν τα μέρη μας και για πέμπτη φορά.
Setlist : Don’t Go – Deadbeat -You Are the One – Ego Death – Mind Control – I Know I’ll See You – Drill It Up – Dead Moon Night – Missing You – Keep Slipping Away – I Lived My Life to Stand in the Shadow of Your Heart