Με αφορμή το 2ο Slap & Panic Fest, το οποίο έχει φιλανθρωπικό χαρακτήρα, οι Γάλλοι grinders WARFUCK μιλάνε στο RockinAthens για τη συμμετοχή τους στο fest, για τη μουσική, για τα υπερ και τα κατά του να είσαι power duo μπάντα, για το καινούριο τους album, τον Dan Swano και πολλά άλλα. Την Πέμπτη 27 Μαρτίου θα παρτάρουν στο An Club μαζί με άλλες πέντε μπάντες της Ελληνικής σκηνής. Όποιος αποφασίσει να έρθει, δεν θα χάσει!
Γειά χαρά Nico και Mak, είμαι η Κωνσταντίνα από το Rockin’Athens.gr. Ας αρχίσουμε την συνέντευξη με ένα βιογραφικό της μπάντας. Πώς σας ήρθε η ιδέα να φτίαξετε μπάντα;
Nico: Γειά χαρά λοιπόν, είμαστε Γάλλοι μπάσταρδοι απο την Λυών και παίζουμε ένα είδος power duo grindcore. Παίζαμε ήδη μαζί σε μια death metal μπάντα και θέλαμε να παίξουμε grind έτσι κάναμε ένα side project τον Άυγουστο του 2011 κατά την διάρκεια των διακοπών..
Πρόσεξα ότι από το 2012 και μετά έχετε κάνει πολλές συναυλίες σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένου και του Obsene Extreme Festival. Πρέπει να ήταν τεράστια εμπειρία για μια νέα μπάντα να παίζει εκεί.
Mak: Ήταν μεγάλη έκπληξη. Μετά την online κυκλοφορία του πρώτου album μας, νωρίς το 2012, είχαμε αρκετά καλή ανταπόκριση και συμβόλαια για συναυλίες και φεστιβάλ. Είχαμε κάνει το πρώτο μας mini-tour τον Ιούνιο του 2012, γνωρίσαμε πολλούς νέους φίλους και επιστρέψαμε με πολλά σχέδια για νέες συναυλίες. Μέχρι τότε όλα πάνω κάτω λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο. Κάναμε χαβαλέ, γνωρίζαμε νέους ανθρώπους και κάποιοι μας έδιναν ευκαιρίες για συναυλίες. Ο Mario (Boiler/Grind The Nazi Scum) ήταν ο πρώτος που μας έκλεισε συναυλίες,οι Slavebreed μας έδωσαν την ευκαιρία να παίξουμε στην Ελλάδα, οι FUBAR μας κάλεσαν να περιοδεύσουμε μαζί τους και να παίξουμε στο Bloodshed Fest. Γι αυτό τους ευχαριστούμε πολύ καθώς και όσους μας έχουν βοηθήσει.
Σχετικά με μεγάλα φεστιβάλ όπως το Obscene extreme και το Bloodshed, έχουμε να πούμε οτι ήταν πολύ αγχωτικές σαν εμπειρίες αλλα είχε τρελό χαβαλέ πάνω στη σκηνή!
Όταν σας προτοείδα στην σκηνή, εδώ στην Ελλάδα πριν δύο χρόνια, εντυπωσιάστηκα από την ενέργεια που βγάζατε επι σκηνής. Ήταν κάτι που έβλεπα για πρώτη φορά και η αλήθεια είναι οτι αρκετές φορές πίστεψα οτι ο Nico ήταν πολύ κοντά στο να τραυματιστεί με όλο το τρέξιμο και το χοροπηδητό πάνω στην σκηνή. Ένας φίλος εκείνο το βράδυ σας χαρακτήρισε ως “parkour grindcore” και νομίζω το πέτυχε. Nico ήσουν έτσι από την πρώτη σας συναυλία η το στύλ αυτό εξελίχθηκε στην πορεία;
Nico: “Parkour grindcore”, είναι ένας όρος που μου αρέσει! Για εμάς το grindcore πρέπει να είναι γεμάτο βία, ενέργεια, χαβαλέ και ταχύτητα, αλλιώς είναι εντελώς βαρετό.Είμαστε μόνο δύο και πρέπει να δείχνουμε σαν πέντε.Αυτός είναι ο στόχος μου. Δεν γουστάρω να έρχεται κόσμος μετά και να μας λέει οτι χρειαζόμαστε μπασίστα ή κιθαρίστα.Γι αυτό το λόγο προτιμάμε τα μικρά μαγαζιά απο τις μεγάλες σκηνές.Όχι λόγω του κόσμου που θα έρθει αλλα πιό πολύ γιατι εκεί τα πράμματα είναι πολυ΄πιο τσίτα.
Mak: Νομίζω οτι ο Nico εκείνο το βράδυ έχυσε την μπύρα σου, καλά δεν τα λέω? (σ.σ: κάλα τα λέει…)
Το Ελληνικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να σας απολαύσει για ακόμα μια φορά φέτος. Παίζετε στις 27/03 στην Αθήνα στο Slap & Panic Fest και μετά στην Πάτρα( θα ήθελα προσωπικά να σας συγχαρώ, καθώς γνωρίζω οτι επειδή η συναυλία έχει φιλανθρωπικό σκοπό, καλύψατε τα έξοδα για τα εισητίρια μόνοι σας). Τι θυμόσαστε από την τελευταία εμφάνισή σας στην Ελλάδα και τι περιμένετε φέτος;
Mak: Πολλές καλές αναμνήσεις. Περάσαμε τέλεια με τα παιδιά από τους Slavebreed, ερωτευθήκαμε το σουβλάκι, κάναμε την πρώτη μας ραδιο-συνέντευξη (Go Fish Go) η οποία ήταν φυσικά στα Αγγλικά…. Γνωρίσαμε πολύ κόσμο και κάναμε πολλούς φίλους οπότε είναι ευχαρίστιση μας που μας δίνεται η ευκαιρία να το ξανακάνουμε! Και επίσης γουστάρουμε που με μερικά blast beats και τσιρίδες θα βοηθήσουμε κόσμο.
Εκτός απο τους Slavebreed, με τους οποίους κάνατε μια mini περιοδεία το 2012 στην Ελλάδα, υπάρχουν άλλες ελληνικές μπάντες που να σας αρέσουν;
Nico: Ανυπομονώ να δω τις υπόλοιπες μπάντες στο fest.Δεν γνωρίζω καμία αλλα δείχνουν όλες φοβερές. Απ’οτι φαίνεται υπάρχει πολύ καλή death/grind σκηνή στην Ελλάδα. Την προηγούμενη φορά είχαμε παίξει με τους Head Cleaner στην Θεσσαλονίκη που ήταν άψογοι και επίσης θυμάμαι τους Alecto στην Αθήνα που ήταν επίσης πολύ καλοί.
Mak: Έχω τσεκάρει κάποια ηχάκια και videos από τις άλλες μπάντες στο fest.Γαμώ είναι! Θυμάμαι την punk rock μπάντα Bandage στη Θεσσαλονίκη. Πολύ καλή συναυλία!
Ποιά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του να είσαστε δύο;
Nico: Όπως φαντάζεσαι είναι πολύ πιο εύκολο να παρθούν αποφάσεις. Επίσης υπάρχει μεγαλύτερη άνεση στην σύνθεση κομματιών και στο να είμαστε διαθέσιμοι για συναυλίες. Τα δύσκολα ξεκινάνε όμως όταν πρέπει να καλύψουμε έξοδα για κάποια κυκλοφορία, merch ‘η καύσιμα, ή ακόμα και όταν έχουμε να οδηγήσουμε 10 ώρες μέχρι να επιστρέψουμε σπίτι απο κάποια συναυλία.
Κάπου διάβασα οτι ο Nico έμαθε να τραγουδάει δύο ώρες πριν απο τις ηχογραφήσεις. Πόσο αγχωτικό μπορεί να ήταν αυτό, και πόσες ώρες σας πήρε να ηχογραφήσετε? Nico σε μερικά σημεία η φωνή σου θυμίζει τον Stephen Bessac από τους Kickback. Να υποθέσω οτι είναι επιρροή σου? Ποιές μπάντες εχουν οι Warfuck ως επιρροές;
Nico: Αστεία ιστορία!Πρίν τις ηχογραφήσεις σκεφτήκαμε για τραγουδιστή, και επειδή δεν βρήκαμε κανένα μείναμε όπως είμαστε τώρα.Αρχικά γράψαμε στίχους και μετά έπρεπε να εξασκηθεί η φωνή μου στο να τους τραγουδάει σωστά, και αυτο ήταν αρκετά δύσκολο .Ακόμα πιο δύσκολο όμως είναι να παίζεις κιθάρα και να τραγουδάς ταυτόχρονα.Δεν περίμενα οι Kickback να είναι τόσο γνωστοί στο Ελληνικό κοινό. Είναι σίγουρα μια απο τις αγαπημένες μου hardcore μπάντες από τότε που τους είδα live οπότε χαίρομαι πάρα πολύ με την αναφορά σε αυτούς. Ευχαριστώ πολύ!Τις πρώτες φορές που άκουσα το “No Surrender” δεν μου άρεσε γιατί μου ακουγόταν αρκετά trendy στην γαλλική hardcore σκηνή, αλλά μετά απο κάποια χρόνια και αρκετές ακροάσεις, το έχω εκτιμήσει αρκετά λόγω της φωνής.
Όπως θα παρατήρησες μας αρέσει πολύ να ανακατεύουμε power violence με πολύ διαφορετικές επιρροές. Από epic crust σε black metal συμπεριλαμβανομένου του death metal και του hardcore.Οι Kickback είναι μια από τις επιρροές μου.
Mak: Τα πρώτα takes φωνητικών ήταν πολύ αστεία. Ήταν σαν να μπλέκεις μια ωμή punk φωνή με grindcore μουσική… Δυστυχώς(ή ευτυχώς) δεν έχουμε σώσει κάτι απο αυτά!
Σχετικά με το “Neantification”…Ποιές είναι οι αντιδράσεις του κόσμου προς το παρόν;
Mak: Δεν έχουμε δει και τρελό feedback η αλήθεια είναι. Βρήκαμε μια καλή και μια μέτρια κριτική online. Η πλειοψηφία των φίλων μας, πιστεύει οτι είναι καλύτερο απο το πρώτο μας, αλλα υπάρχουν ακόμα κάποιοι που προτιμούν το “The Weak And The Wicked”.
Τι σημαίνει “Neantification”;
Nico: Neantification είναι το να πηγαίνεις στην απόλυτη έλειψη, το απόλυτο τίποτα και η εξέλιξη που περιλαμβάνει αυτό, είτε καλή είτε κακή.Έτσι μόνο είσαι ελεύθερος να επιλέξεις τι θα συμβεί μετά…
Ποιός γράφει τους στίχους και σε τι αναφέρονται;
Nico: Και οι δύο γράφουμε στίχους, συνήθως πριν τις ηχογραφήσεις.Σκεφτόμαστε διάφορα θέματα και ατάκες δυνατές πάνω σε αυτά ο καθένας μας ξεχωριστά και μετά τα δουλεύουμε από κοινού.Που και που φέρνω στίχους έτοιμους αλλα όχι πάντα.Προτιμώ να τους δουλεύουμε μαζί.Έχει πιο πολύ πλάκα έτσι…το πρόβλημα με το να γράφουμε αστείους στίχους είναι οτι θα πρέπει να τους τραγουδάω για 2-3 χρόνια τουλάχιστον!
Mak: Γράφουμε για προβλήμματα που απασχολούν την καθημερινότητα του καθενός. Πράγματα τα οποία εμείς θεωρούμε τρομακτικά ή ανόητα! Και μερικές φορές μιλάμε για πιο προσωπικά θέματα όπως τα προβλήματα που συναντάμε με το γαμημένο το αμάξι στις περιοδείες.
Τι συμβολίζει το artwork στο εξώφυλλο; Πως αποφασίσατε να επιλέξετε τον Sandro “Drew” Deline αυτή την φορά κι όχι να το κάνετε μόνοι σας όπως στο προηγούμενο album;
Nico: Δεν ήθελα να κάνω το εξώφυλλο για άλλη μια φορά γιατί πάντα μου είναι δύσκολο να το κάνω για τα δικά μου projects κι επίσης δεν είχα καμιά καλή ιδέα γι’ αυτό. Θέλαμε να έχουμε κάτι καλύτερο από το πρώτο, κάτι πιο πρωτότυπο, αυθεντικό, ένα σχέδιο από κάποιον εκτός της μπάντας.
Ο Sandro είναι κοντινός μου φίλος και είναι πολύ καλός καλλιτέχνης. Κάναμε μια συμφωνία, τον βοήθησα να προωθήσει την δουλειά του φτιάχνοντας του καινούριο website κι εκείνος έκανε το σχέδιο για εμάς. Πιστεύουμε πως, για έναν καλλιτέχνη, το να δουλεύει για ένα βινύλιο είναι η καλύτερη στήριξη για την δουλειά του.
Μπορείτε να τσεκάρετε τις τελευταίες δουλειές του (οι οποίες είναι φοβερές) εδώ: www.drewdrawing.com
Το mastering του album έγινε από την αυθεντία στο είδος, τον Dan Swano. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία; Δεν είναι τόσο απλό για μια μπάντα να της κάνει το mastering ο Dan.
Nico: Ηχογραφήσαμε το album στο σπίτι και ο Mak έκανε την μίξη, έτσι αποφασίσαμε να μας προσφέρουμε ένα καλό mastering. Ο φίλος μας ο Lukas από τους Distaste μας μίλησε για τον Dan και όταν είδαμε πόσα καλά albums έχει κάνει θέλαμε να μάθουμε εάν θα μπορούσαμε να δουλέψουμε μαζί του. Μετά από μερικά e- mail είχαμε συμφωνία και ήταν αρκετά απλό. Είναι πολύ καλός και ήξερε τι να κάνει για να έχουμε έναν πιο ογκώδες και συμπαγή ήχο όπως μας αρέσει.
Mak: Ο Dan έκανε πολύ καλή δουλειά και η επικοινωνία μαζί του ήταν απλή και φιλική. Με έκανε να γελάσω με την εξής πρόταση: “ Προσπάθησα να αφαιρέσω μερικές από τις “συχνότητες demo” (πατενταρισμένη έκφραση του Peter Tagtgren) “. Αυτά συμβαίνουν όταν προσπαθείς να ηχογραφήσεις και να μιξάρεις σαν πρωτάρης.
Στο τελευταίο κομμάτι του album έχετε μια guest εμφάνιση από τον Uroben στο σαξόφωνο και στα φωνητικά. Η μοναδική μπάντα που γνωρίζω να έχει ενσωματώσει αυτό το όργανο στο επιθετικό μουσικό της στυλ είναι οι Napalm Death. Ποιος από εσάς είχε την ιδέα? Θεωρείτε ότι θα έπρεπε περισσότερες μπάντες της σκηνής να είναι ανοιχτές σε τέτοιους πειραματισμούς;
Nico: Η ιδέα μας ήρθε ένα βράδυ που παίζαμε ώμο και τραχύ noise στο γκαράζ ενός φίλου, ο Ben έπαιζε εκεί με ένα από τα project που έχει. Μετά από μερικές μπύρες, ήταν αναπόφευκτο. Χωρίς πολλές οδηγίες, ο Ben έκανε πολύ καλή δουλειά. Αν θυμάμαι καλά έγραψε 4 σαξόφωνα γι’ αυτό το κομμάτι. Γράψαμε αυτό το τραγούδι ειδικά γι’ αυτόν τον καλεσμένο, μ’ αρέσει να έχουμε κάποιον καλεσμένο σε κάθε album, είναι σαν να προσκαλείς έναν φίλο σε ένα ωραίο πάρτι.
Mak: Επίσης έχει πλάκα να έχεις μερικούς τέτοιους ήχους. Δεν ξέρω εάν πρέπει να είναι ανοιχτές σ’ αυτό περισσότερες μπάντες της σκηνής, σίγουρα όμως πρέπει να παίζουν αυτό που απολαμβάνουν.
14)Έψαξα λίγο στο internet για τοn Uroben και είδα ότι παίζει στην μπάντα Urostar. Nico, υπάρχει περίπτωση να είσαι αναμεμειγμένος κι εκεί ή ο Nico που έχουν στις κιθάρες και στα φωνητικά είναι απλά συνωνυμία;
Nico: Ο Ben είχε άπειρες μπάντες, οι Urostar είχαν αρχίσει σαν μια one man’s project grindcore μπάντα και μετά ο Nico (όχι εγώ, άλλος) μπήκε στην μπάντα. Ήταν ωραίοι, παίξαμε μαζί τους το περασμένο καλοκαίρι σ’ ένα φεστιβάλ, δυστυχώς διαλύθηκαν τα τέλη του 2013 αλλά ο Ben παίζει ακόμα στους Gaystapo και σε πολλά noise projects.
Τι τρέχει με την συμπαραγωγή με τις 16 Ευρωπαϊκές εταιρίες; Κάνουν μόνο την διανομή του νέου album;
Nico: Όσον αφορά τα βινύλια, ζητήσαμε από κάποιες εταιρείες να συμμετάσχουν στην κυκλοφορία του νέου album με συμπαραγωγή, μετά μας έστειλαν χρήματα για την διαδικασία της εκτύπωσης και τώρα έχουν τα δικά τους αντίγραφα του album και μπορούν να κάνουν ότι θέλουν με αυτά όπως διανομή, προώθηση κλπ. Ζητήσαμε μόνο να μην τιμολογήσουν το βινύλιο πάνω από 10 ευρώ. Με όλο αυτή τη συνεργασία καταφέραμε την ηχογράφηση, συμπαραγωγή και κυκλοφορία του album. Όλες αυτές οι εταιρείες είναι φίλοι που γνωρίσαμε στις περιοδείες ή φίλοι φίλων μας.
Κασέτες και cd έρχονται σε λίγες εβδομάδες…
Πείτε μου σχετικά με τις άλλες μπάντες στις οποίες παίζετε.
Nico: Οι Obnoxious είναι το thrash/death project στο οποίο και γνωριστήκαμε με τον Mak στα τέλη του 2008. Εγώ παίζω μπάσο κι εκείνος drums. Μέτα από κάποια χρόνια που είχαμε προβλήματα στο line-up επιστρέψαμε και σκοπεύουμε να γράψουμε νέο album.
Το άλλο μου project είναι οι Lovgun, μια fastcore μπαντα με 3 φίλους οπου εγώ παίζω drums, είναι περισσότερο…punk, νομίζω καταλαβαίνεις τι εννοώ, δεν είμαι τεχνικός drummer. Θα κυκλοφορήσουμε ένα split με τους Νορβηγούς μπάσταρδους Higgs Boson.
Όλο μας το υλικό διατίθεται στο Internet για free download, τσέκαρε επίσης και το blog που έχουμε παρέα με μερικούς κοντινούς φίλους στην Λυόν, το dirtysevenconspiracy.blogspot.com.
Σε ποια ηλικία ακούσατε πρώτη φορά rock/metal και ποιο ήταν το πρώτο album που ακούσατε;
Nico: Αν μιλάμε για rock/metal γενικότερα, νομίζω γύρω στα 11-12 με Offspring, NOFX και όλες τις punk μπάντες της εφηβείας. Τότε έψαχνα για κάτι πιο βίαιο γι’ αυτό άκουγα metal, μετά black metal, death metal, brutal death, thrash, grind, metalcore…και τελικά πίσω στο punk και το grindcore.
Το πρώτο album που άκουσα ήταν το “No Surrender”, τίποτα πιο πριν…θα προτιμούσα να μην σου πω πιο άκουσα πρώτο στ’ αλήθεια.
Mak: Σχεδόν τα ίδια και για έμενα, ξεκίνησα γύρω στα 13 με Offspring και Blink182. Νόμιζω ότι η πρώτη μου αγορά και άκουσμα ήταν το “Americana” των Offspring σε κασσέτα! Μετά την mainstream punk rock φάση ακολούθησε η αναζήτηση κάτι πιο βίαιου στο metal. Οι Pantera και αργότερα οι Pig Destroyer έχουν επηρεασει πολύ τον τρόπο που παίζω drums.
Τι ακούτε αυτές τις ημέρες; Υπάρχει κάποια μπάντα που να σας έχει εντυπωσιάσει;
Nico: Ήρθε η ώρα της διαφήμισης των σούπερ καλών μου φίλων! Το 2014 φαίνεται να είναι μια χρονιά βίαιη και γεμάτη από καλά albums στην underground σκηνή. Πρέπει να ακούσεις τις τελευταίες κυκλοφορίες των φίλων μας Chiens, Whoresnation, Doomsisters.
Mak: Θα μπορούσες να τσεκάρεις επίσης και τους Faxe, είναι μια πολύ καλή crust μπάντα. Αυτές τις ημέρες στην δουλειά ακούω πολύ το τελευταίο album των Wolf Down – “Stray from the path”.
Πείτε μας τα 5 αγαπημένα σας album.
Nico:
Youth Avoiders – S/T
Carcass – Reek of Putrefaction
Grim Reaperz – Blood Leg 1
Primitive Man – Scorn
Comity – The Journey Is Over
Mak:
Magrudergrind – Magrudergrind
Pig Destroyer – Phantom limb
Pantera – The great southern trendkill
Kvelertak – Kvelertak
Nasum – Inhale/Exhale
Εκτός από τη μουσική, τι άλλα πράγματα σας αρέσουν; Κάποιες ταινίες ή βιβλία που μπορεί να υπήρξαν επιρροή για εσάς;
Mak: Είμαι λίγο σπασίκλας, είμαι συνέχεια στους υπολογιστές μου! Μου αρέσει να παρακολουθώ κάποιες ταινίες, σειρές αλλά και να παίζω video games. Μ’ αρέσει να διαβάζω comics και manga αλλά καμία από αυτές τις δραστηριότητες δεν επηρεάζει τη μουσική μου.
Nico: Η σοκολάτα με επηρεάζει πολύ, επίσης η σειρά “Black Mirror” είχε επιρροή στους στίχους μας, πρέπει να την τσεκάρεις εάν δεν την ξέρεις, αλλά σχετικά με τις ταινίες και τα βιβλία…δεν είμαι σίγουρος ότι επηρεάζουν τη μουσική μας, οπότε συγνώμη, δεν έχω να αναφέρω κάτι άλλο.
Με τι ασχολείστε και ποια είναι η καθημερινότητα σας όταν δεν ασχολείστε με την μπάντα;
Nico: Είμαι σχεδιαστής ιστοσελίδων και δουλεύω από το σπίτι. Επίσης διδάσκω Photoshop και άλλα σχετικά προγράμματα σε μια σχολή επικοινωνίας. Είναι ένας καλός τρόπος για να είμαι ελεύθερος για περιοδεία.
Mak: Είμαι υπεύθυνος συστημάτων και δικτύων, έτσι όλες μου οι διακοπές είναι για την μουσική. Θα μείνω άνεργος σύντομα όμως. Επίσης διδάσκω drums.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και την συνέντευξη. Ανυπομονώ να σας δω στην Αθήνα! Cheers!
Mak: Ευχαριστούμε για την ωραία συνέντευξη! Cheers!