Μέσα στο μυαλό του “ιερέα” και μουσικού “αιρετικού” ηγέτη Michael Gira υπάρχει ένα “ευειδές” Χάος, το οποίο και ο ίδιος προσπαθεί εδώ και χρόνια να απεικονίσει ηχητικά με τα albums των Swans αλλά και των άλλων projects του. Πάντοτε με έμμεσο τρόπο μέσα από τα “παιδιά” του βλέπουμε σιγά σιγά και κομμάτια του ιδίου του Πατέρα/Michael Gira. Ο ίδιος μπόρεσε μέσα από την ωμότητα της καθημερινότητας, από την κοιλιά του κτήνους να αποδώσει με απλά και βίαια λόγια αλλά και μουσική αυτές τις εικόνες.
Με σχεδόν dada-ιστικό τρόπο έκφρασης ο Gira στο νέο album των Swans, που τιτλοφορείται “To be kind (Young God)”, με αλήτικα, αφηρημένα και σχεδόν ανατριχιαστικά στοιχεία ήδη από την στιγμή που ξεκινάει μου θυμίζει τελετή voodoo. Είναι σαν να έχουν πάρει κομμάτια από μια μυστικιστική γκραβούρα της καθημερινότητας και να τα έχουν μελοποιήσει. Γυναίκες να χορεύουν μέσα στην Νύχτα ημίγυμνες κάτω από ένα χλωμό φως σε ένα επαναλαμβανόμενο εκστατικό ρυθμό… Κάπως έτσι φαντάζομαι τις σκέψεις του ιδίου όταν συνέθετε τον δίσκο. Σε συνδυασμό με τις ερεβώδεις μνήμες του αλλά και με εικόνες τις φαντασίας του καταφέρνει και πάλι να δημιουργήσει ένα δίσκο-ποιήμα.
Όπως κάθε δίσκος του Gira έτσι και αυτός αποτελεί ένα αμφιλεγόμενο θαυμαστικό στον τομέα της μουσικής αλλά και στους θαυμαστές του. Είναι μουσική, απευθύνεται σε όλους αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι και όλοι καταλαβαίνουν τί πραγματικά θέλει να πει ο Michael Gira μέσω αυτού και ίσως να μην καταλάβει κανένας ολοκληρωτικά. Σημασία έχει να μπορέσει κάποιος μέσω αυτού να μπει στο κλίμα -τουλάχιστον- που έχει σκοπό να προσφέρει ο καλλιτέχνης, γιατί γι’ αυτό μιλάμε όταν αναφέρουμε έναν άνθρωπο σαν τον Michael Gira. Είναι πολύ πιθανό ο συγκεκριμένος δίσκος να περάσει απαρατήρητος σε πολλά άτομα ακόμα και σε fans των ιδίων. Δεν αποτελεί τον πιο εμπορικό δίσκο των Swans, ούτε τον πιο ευκολο στο άκουσμα… Και αυτό γιατί αυτό το γεγονός δεν ήταν ποτέ σκοπός τους. Αποτελεί όμως ένα εξαιρετικά δομημένο album και μαγευτική συνέχεια του θελκτικότατου “The Seer”.
Κατά την ακρόαση του album μπορεί κανείς να καταλάβει ότι καταποντίζεται από την ανορθοδοξία και την βίαιη -αλλά ταυτόχρονα μειλίχια- τεχνική των Swans και να βαδίσει μέσα από αυτόν το αισθηματικό άλγος. Ακολούθως μετά την μύηση του πρώτου κομματιού με τίτλο “Screen Shot” ο Gira με δριμύ βηματισμό φωνής ανεβαίνει σε μια βιωματική φανταστική σκάλα του υποσυνειδήτου του ανθρώπινου μυαλού που προσπαθεί ο ίδιος να στερεώσει σιγά σιγά και να μας σείρει εκουσίως μαζί του μέχρι να μπορέσουμε να βαδίσουμε μόνοι μας επί της ακάνθινης σκάλας. Ωσάν καλλιτεχνικός Μίδας ο Gira και το Τάγμα του μπόρεσε ακόμα και στην ηλικία των 60 χρόνων του να κάνει μερικές σαθρές αναμνήσεις της καθημερινότητας και ακόμα περισσότερα ψίγματα σκόνης κάποιας σκοτεινής “γωνίας” σε χρυσάφι. Δεν θα ήθελα να αναλύσω κάθε κομμάτι ξεχωριστά γιατί θα ήταν σαν να σπάω μια ιστορία σε κομμάτια. Θα ένιωθα σαν να την κακοποιώ και να την διαμελώ κάτα κάποιο τρόπο.
Λόγω της αμφιλεγόμενης φύσης αυτού του album αφήνω αρκετά κενά λόγω του ότι μου γέννησε και ξύπνησε πολλά τέρατα της μνήμης μου και των αισθήσεων μου, κάτι το οποίο και απήλαυσα μάλιστα πολλές φορές μέχρι να φέρω αυτή την ονειρική έκσταση σε λήθη.
[stextbox id=”black”]Συνοψίζοντας…!
The Good: Εξαιρετικός δίσκος – κατά την γνώμη μου- και μια τρομερά αξιόλογη συνέχεια του έργου του Gira.
The Bad: Θα φανεί μέχρι και κουραστικά αδιάφορο σε μερικούς, που δεν συμπαθούν γενικότερα τον χαοτικό τρόπο έκφρασης και την πραγματικά σκοτεινή και κυριολεκτικά τρομακτική πλευρά “των πραγμάτων”.
Βαθμολογία: 5/5[/stextbox]