Οι Agalloch είναι μια εκ των μπαντών, όπου τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία δεν μας έχει αφήσει ποτέ αδιάφορους με τις κυκλοφορίες τους και όχι μόνο αυτό αλλά παρ’ όλες τις δοκιμές που κάνουν στον ήχο τους και στις μελωδίες τους πάντοτε μας αφήνουν με μια εξαιρετική εντύπωση. Συνεπώς με μια σχεδόν άψογη μουσική παρουσία από τα σκοτάδια μιας μέτριας παραγωγής το 1999 στο “Pale Folklore” μέχρι και το καινούγιο τους album “The Serpent & the Sphere” η πορεία τους είναι ανά album είτε σταθερή είτε ανοδική. Μέσα σε λίγα χρόνια πήραν τίλματα από black metal, folk και περισσότερο ατμοσφαιρική μουσική και δημιούργησαν κολοσσιαία κομμάτια, τα οποία πολλάκις έχουν στοιχειώσει το μυαλό των ακροατών τους.
Όσο αφορά το “The Serpent & The Sphere” με σίγουρα ένα πιο δυναμικό rock λάκτισμα οι Agalloch τροποποιούν ολίγον το κλασικό μοτίβο μουσικής τους και προσθέτουν και περισσότερη μουσική αμεσότητα ειδικά με τα “κοφτά riffs” του δίσκου. Ο δίσκος γενικότερα κινείται με μια τονική βραδύτητα -αρκετά συνηθισμένη για την μπάντα- παρ’ όλη την λυρικότητα των στίχων και κάποια κομμάτια κιθάρας “κομμένα και ραμμένα” για ρυθμικότατο μουσικό backround με την συνοδεία “Νυχτερινών” ψιθύρων. Η υπερέχουσα “τερατογονία” του “Plateau of the Ages” αγγίζει σχεδόν τα όρια της τελειότητας και της ποιοτικής ζωντάνιας του συγκεκριμένου album. Οι Agalloch ακόμα και με τον επίλογο του album “Birth and Death of the Pillars of Creation” θέτουν το έναυσμα για την δόμηση ενός -ήδη- υπάρχοντος συναισθήματος μουσικής κλιμάκωσης και ενθουσιασμού για την συνέχεια του δίσκου. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι στα 10λεπτα + κομμάτια του “The Serpent & the Shere” σχεδόν ακροβατούν ανάμεσα στην “κρύφια” δύναμη κλασικών black metal κομματιών και στην αυγή μιας -σχεδόν- post rock μακρόσυρτης μελωδίας. “Παίζοντας” αρκετά με το “βάθος” του ήχου τους και όσο αφορά τις κιθάρες σε συνάρτηση με τα κρουστά, όπως λόγου χάριν στο “Vales Beyond Dimension”, δίνουν εύκολα περισσότερη δυναμική στον δίσκο και παράδοξη συνάφεια μεταξύ των μελωδιών.
Κατά γενική ομολογία τα μέλη των Agalloch “χορεύουν” σε περίτεχνα προσωπικά τελετουργικά της μουσικής στους σε ολόκληρο τον δίσκο με την φωνή του Haughm να ολοκληρώνει την εικόνα.
[stextbox id=”black”]Συνοψίζοντας…!
The Good: Γεμάτο αντιθέσεις ανάμεσα στην τονικότητα, στην ταχύτητα, στην ακουστική και στα είδη μουσικής που πραγματεύονται οι Agalloch, το “The Serpent & the Sphere” αποτελεί ένα ακόμα θαυμάσιο “γέννημα” των ιδίων.
The Bad: Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα λιγότερα “εξημμένο” από τις προηγούμενες δουλειές τους και σίγουρα είναι από τις πιο “πράες” και μελωδικές δουλειές
τους. Παρ’ όλα αυτά ο σκοπός τους δεν ήταν και δεν είναι να είναι ωμά μονάχα ένα πράγμα. Η δημιουργικότητα και η ποιότητά τους είναι αυτή που τους ξεχωρίζει.
Βαθμολογία: 4/5[/stextbox]