Ανοίγοντας την θύρα του Τρόμου, κάθε ακροατής του συγκεκριμένου album αφήνει ένα κομμάτι του King Dude να μπει μέσα του και από την αρχή μέχρι το τέλος του album να πυροδοτήσει ξαφνικά μικρές θετικές είτε αρνητικές εκρήξεις σε κάθε λεπτό των κομματιών του καινούριου του album με τίτλο “Fear”. Ποίκιλα συναισθήματα ξεπροβάλλουν πίσω από αυτή τη “Θύρα” και ο King Dude εμφανίζεται ολίγον διαφορετικός από τα προηγούμενα album του.
Το album ξεκινάει με ένα κομμάτι, που νομίζεις ότι έχει παρθεί από τον εφιάλτη κάποιου μετά από πολλά ποτήρια ουϊσκι με μια γλυκειά ζαλάδα αλλά ταυτόχρονα με την αίσθηση ότι δεν βρίσκεσαι στον κόσμο που ήσουν…Ακολούθως ο ίδιος μας ξανατραβά στα δικά του “ακουστικά” μονοπάτια με το “Maria”. Δεν ξέρω για ποιό λόγο αλλά με το συγκεκριμένο τραγούδι δεν ξετρελάθηκα. Όμορφα αρμονικά ακόρντα αλλά χιλιοπαιγμένα και σχετικά αδιάφορα. Σε αντίθεση με το εξαιρετικό “Devil Eyes”, το οποίο ναί μεν είναι σε παράλληλες γραμμές με το στυλ των παλιών του κομματιών αλλά έχει αυτή την μοναδική “στάλα”, κάτι τόσο διαφορετικό και “λαμπερό”… Στον συγκεκριμένο δίσκο η φωνή του ιδίου σε κάποια μακρόσυρτα απλά επιφωνήματα μου θυμίζει -σχεδόν- τα παραληρήματα του τρισμέγιστου Michael Gira αλλά και πάλι δεν με πείραξε καθόλου, που όσο περνάει ο καιρός αλλάζει ολίγον τα φωνητικά του. Διαφαίνεται το πόσο μεγάλη είναι η γκάμα των φωνητικών δυνατοτήτων του, απλά ελπίζω να μην βγει “έξω από τα νερά του” μετέπειτα…
Ο δίσκος συνεχίζει και τα λεπτά περνούν αφήνοντάς με άφωνη με τις αλλαγές, που έχει επιλέξει ο ίδιος να κάνει στο “Fear”. Τα κομμάτια θυμίζουν περισσότερο εύθυμη και εμπορική country μουσική παρά στα κομμάτια του που έχουμε συνηθίσει… Με κάτι στάλες εδώ και εκεί και σε ελάχιστα λεπτά -μετά το 1:30- στο “Demon Caller Number 9” μπορώ να καταλάβω ότι μιλάμε για τον ίδιο καλλιτέχνη. Στο ένατο κομμάτι, που τιτλοφορείται “Bottomless Pit” τα μάτια μου γούρλωσαν και χαμογέλασα από το πρώτο λεπτό. Το κομμάτι είναι σαν συνεργασία του King Dude με τους Nick Cave & the Bad Seeds -στα πρώτα τους albums-. Δεν αποτελεί κάτι -μουσικά- σύνθετο, ίσα ίσα, που είναι τόσο απλό που σου γίνεται μόνιμο “σημάδι” στον εγκέφαλο σου για την υπόλοιπη ημέρα.
Για κάποιο λόγο το κλίμα άλλαξε για άλλη μια φορά με το επόμενο κομμάτι (“Never Run”). Με τον κλασικό ρυθμό, τα ίδια ακόρντα και σχεδόν το ίδιο στυλ με τα προηγούμενα κομμάτια-μπαλάντες του δίσκου με ώθησε σχεδόν στα πρόθυρα να το προχωρήσω χωρίς να το ακούσω.
Ευτυχώς μετά από κάποια λεπτά ήχησε το “Miss September”, το οποίο με ξαναγύρισε στο κλίμα που με είχε βάλει το “Fear is All You Know”. Το “Fear” -πρακτικά- είναι σαν να χωρίζεται σε δύο κατηγορίες κομματιών: τις κλασικές μπαλάντες που σχεδόν μου θυμίζουν καρά-Αμερικάνικα country τραγουδάκια με διάσπαρτες επιρροές Nick Cave και μια “κλωτσιά” μονάχα του πραγματικού King Dude και από την άλλη τα 3-4 κομμάτια που θα έπρεπε να αντιπροσωπεύουν την μουσική γραμμή του album.
Τελειώνοντας επιτέλους ο δίσκος έφθασε στο “Empty House” μια μπαλάντα, η οποία ναί μεν είναι εξ’ ολοκλήρου στο είδος, που περήφανα “γέννησε” ο King Dude αλλά φαντάζει και κάτι καινούργιο. Κάτι καινούργιο το οποίο προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ, πραγματικά με “γέμισε” εώς το τελευταίο λεπτό χωρίς να περιμένω κάτι παραπάνω από αυτό. Πολύ όμορφη σύνθεση, η οποία αν μπορούσε να ζωντανέψει θα την χαρακτήριζε κανείς ως αερικό ή ως ένα χάδι μιας μακρυνής ανάμνησης. Στο ίδιο κλίμα κινείται και το τελευταίο πια κομμάτι του δίσκου “Watching Over You”, το οποίο περισσότερο μου θυμίζει νανούρισμα παρά κομμάτι του δίσκου “Fear”. Παρ’ όλα αυτά δεν με ενόχλησε καθόλου. Από το πρώτο λεπτό και μετά υπάρχει και το στοιχείου του βιολιού μέσα στο κομμάτι, κάτι το οποίο το καθιστά -για κάποιο περίεργο λόγο- ακόμα πιο ολοκληρωμένο. Το κομμάτι κλείνει με μια χορωδία και μου δίνει μια οικογενειακή-φιλική αίσθηση, που καλώς ή κακώς δεν είχα εντοπίσει στα κομμάτια του King Dude καθώς τον θεωρούσα τον “σκοτεινό μοναχικό καβαλάρη” από την Αμερική…
[stextbox id=”black”]Συνοψίζοντας…!
The Good: “Fear is All You Know”, “Devil Eyes”, “Bottomless Pit”, “Watching Over You”…
The Bad: Μόνο “Fear” δεν θα έπρεπε να λέγεται το album…
Βαθμολογία: 3/5[/stextbox]