Αν είσαι fan του Rock n’ Roll με μία μικρή δόση Down n’ Dirty, μην κουνηθείς καθόλου! Εδώ είσαι. Οι Imperial State Electric είναι η μπάντα για εσένα. Με τον Nicke Andersson (Entombed, The Hellacopters, The Hydromatics, The Solution, Death Breath) στο τιμόνι, ήρθαν οπλισμένοι με άφθονη όρεξη για πάρτι και ροκιές.
Μετά την διάλυση των Hellacopters το 2008 (ναι και εγώ κλαίω ακόμα), ο Andersson άρχισε να δουλεύει πάνω σε ένα σόλο άλμπουμ ηχογραφώντας μόνος τους όλα τα όργανα για όλα τα κομμάτια. Στην πορεία ίσως να αισθάνθηκε λίγη μοναξιά και αποφάσισε να δημιουργήσει μία μπάντα. Μάζεψε λοιπόν τους Dolf de Borst, Tobias Egge και Tomas Eriksson και ονόμασαν την μπάντα Imperial State Electric. Έτσι έχουμε την χαρά να απολαμβάνουμε σήμερα το τρίτο τους άλμπουμ “Reptile Brain Music”.
Το άλμπουμ αποτελείται από δώδεκα κομμάτια και αλήθεια σου λέω, από το πρώτο κομμάτι μέχρι το τελευταίο, δεν θα προλάβεις να πάρεις ανάσα. Ωραίες φωνές και μοναδικά riffs. Ο ήχος τους θα μπορούσε να πει κανείς ότι θυμίζει κάτι από Led Zeppelin, Thin Lizzy και μια μικρή δόση από T. Rex. Αρκετή δόση από 70’s, μιας και δεν είναι κρυφό ότι ο Andersson είναι λάτρης της εποχής εκείνης, αλλά με τρόπο που να ταιριάζει στο σήμερα. Το κομμάτι “Emptiness Into The Void”, το οποίο ανοίγει και τον δίσκο, μπαίνει δυναμικά με μεγάλη ταχύτητα και πάθος. Το “Stay The Night” είναι επίσης ένα πολύ καλό κομμάτι, στο οποίο τραγουδάει ο κιθαρίστας Tobias Egge. Στον δίσκο υπάρχει και μια υπέροχη μπαλάντα με τίτλο “Dead Things” που δίνει μία ανάσα ηρεμίας. Τα κομμάτια “Eyes” και “Apologize” για εμένα προσωπικά είναι ο ήχος στον οποίο θα ήθελα να συνεχίσει η μπάντα. Μπορεί να ακούγονται λίγο pop, αλλά το κάνουν εξαιρετικά καλά και σε κερδίζουν.
Με το πρώτο άλμπουμ τους “Imperial State Electric”, θα έλεγε κανείς ότι ακούει καθαρά έναν δίσκο του Andersson. Κάτι που άρχισε να δένει με την μπάντα στον δεύτερο δίσκο “Pop War”. Σήμερα μπορώ να πω πως το “Reptile Brain Music” είναι ό, τι καλύτερο μας έχουν δώσει μέχρι σήμερα οι ISE. Είναι δυναμικό, πιασάρικο και ακούγεται ευχάριστα. Το Rock n’ Roll βρίσκεται σε ασφαλή χέρια.
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good : Ο δίσκος σε γενικές γραμμές σε κερδίζει εύκολα.
The Bad : Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν βρήκα κάτι να με χαλάει. Ακόμα και τις στιγμές pop που συνάντησα.
Βαθμολογία: 4 / 5
[/stextbox]