Αυτή η ρημάδα η χώρα πάντα είχε καλές μπάντες, άσχετο αν δεν ασχολιόταν κανείς μαζί τους και όσοι το έκαναν θεωρούνταν γραφικοί. Τα τελευταία 10 χρόνια αυτές οι καλές μπάντες είναι πολύ περισσότερες και πολύ ποιοτικότερες, είτε στη σύνθεση το πεις, είτε σε τεχνική αρτιότητα είτε επίπεδο παραγωγής, είτε σε δισκογραφική συνέπεια είτε ό,τι άλλο μπορείτε να σκεφτείτε.
Έτσι λοιπόν αυτή τη στιγμή -προσωπικά- πιστεύω πως διαθέτουμε τουλάχιστον 15 top notch μπάντες, σε όλο το φάσμα του rock/metal ήχου οι οποίες και παραπέρα μπορούνε να πάνε και η κυκλοφορία ενός album τους είναι θέμα συζήτησης καιρό πριν αλλά και το βασικότερο…μέσα σου ξέρεις πως δε θα βγάλουν ‘κακό’ album…μία από αυτές τις μπάντες είναι και οι Potergeist.
“Swampires” λοιπόν, τρίτο full length και πάμε να τα πιάσουμε ένα ένα. Ας πάρουμε την εμφάνιση, που είναι και η πρώτη εντύπωση…artwork από Angry Blue (Guns n’ Roses, Melvins, Slayer, Faith No More, Danzig, Pearl Jam). Ναι μπορεί να είστε biased με τα ονόματα που ανέφερα αλλά και πάλι πιστεύω πως θα σας άρεσε. Ας περάσουμε όμως και στην ουσία, τη μουσική. Το “Swampires” αποτελείται απο 10 (8 στην ουσία δίχως intro και outro) κομμάτια. Για κάποιο λόγο έχω χωρίσει το album στο μυαλό μου σε τρία μέρη.
Το πρώτο αποτελείται από τα “Swampire”, “Southern Crown” & “Every Time I Break”. Το “Swampire”, πρώτο single αλλά και video clip, σου δείχνει τις διαθέσεις της μπάντας. Ό,τι πιο κοντινό με το “Muddy Mermaids”, αποτελεί το κατάλληλο και πολύ δυναμικό ξεκίνημα. Το “Southern Crown” είναι πιο heavy, πιο παραδοσιακό ας πούμε άκουσμα, ενώ το “Every Time I Break” (η εισαγωγή μου φέρνει στο μυαλό το “Senor Limpio” των COC) είναι και το πιο ‘δυνατό΄κομμάτι του album με εναλλαγές στο ρυθμό και τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Alex.
Και πάμε στο δεύτερο μέρος το οποίο είναι και το clue της υπόθεσης. Τα “Loves Martyr”, “Rock Fairy” και “Hope”. Μου έκαναν εντύπωση από την αρχή. Πιο μπαλλαντοειδή ας πούμε (λίγο πιο up tempo το “Hope”), με ξένισαν με την καλή έννοια. Οπότε επειδή είμαι και περίεργος ρώτησα κι έμαθα. Μερίδιο στη σύνθεση έχει και ο ένας από τους δύο κιθαρίστες της μπάντας, ο Stratal o οποίος καταφέρνει να δώσει το κάτι παραπάνω που χρειάζοταν αυτό το album σε σχέση με το “Muddy Mermaids”, τη διαφορά…διαφορά έχει και ο Alex, αποδεδειγμένα καλό λαρύγγι και frontman δοκιμάζει τη φωνή του σε κάτι πιο light σε αυτή την τριλογία (ειδικά στα δύο πρώτα) και τα καταφέρνει άψογα. Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από τα τρία. Skynyrd meets Zakk meets COC και όλα αυτά μέσα από τον βάλτο των Potergeist. Νομίζω τα τρία πιο δυνατά σημεία του album.
Τέλος το τρίτο μέρος με τα “Kings Army” και “The Time Has Come”. Οι ρυθμοί και οι εντάσεις ανεβαίνουν και πάλι, όχι απλά για να γεμίσει το δισκάκι. Πολύ αξιόλογες συνθέσεις στο επίπεδο των τριών πρώτων κομματιών. Σε γενικές γραμμές ένα πολύ ισορροπημένο album με όλα τα κομμάτια να βρίσκονται σε πολύ υψηλό επίπεδο. Σε κρατάει από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να κάνει κοιλιά ούτε στο ελάχιστο, και όλα αυτά με την παραγωγή του David Castillo (Katatonia, Opeth, Amon Amarth). Το album συνίσταται ανεπιφύλακτα σε fans των Lynyrd Skynyrd, Black Label Society, Pantera, Corrosion Of Conformity (με Keenan)…απλά το αναφέρω μην τυχόν και κάποιος απο εσάς δεν έχει ξανακούσει Potergeist…
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good: “Loves Martyr”, “Rock Fairy”, “Hope” καθώς και το ότι πάνε ακόμα ενα click παραπάνω από το “Muddy Mermaids”
The Bad: Θα ήθελα 1-2 κομματάκια ακόμα.
Βαθμολογία: 4,5 /5
[/stextbox]